Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΊΔΙ ΤΟΥ ΓΥΓΗ

Ο Σωκράτης σε ένα διάλογο της Πολιτείας με τον Γλαύκωνα, αδερφό του Πλάτωνα, ισχυρίστηκε ότι η δικαιοσύνη πρέπει να επιδιώκεται όχι μόνο διότι αποφέρει οφέλη, αλλά και γιατί ως προς την ουσία της είναι κάτι καλό. Τότε του διηγήθηκε την ιστορία για κάποιον Γύγη.

Ο Γύγης ήταν πρόγονος του Λυδού. Ηταν βοσκός στην υπηρεσία του βασιλιά της Λυδίας και μια φορά, ύστερα από μια μεγάλη μπόρα και σεισμό, σκίστηκε η γη κ' έγινε ένα χάσμα στο μέρος ακριβώς που έβοσκε. Αυτός από περιέργεια κατέβηκε μέσα, όπου βλέπει, καθώς διηγούνται, και άλλα θαυμάσια πράγματα κ' ένα άλογο, που είχε στα πλευρά του κάτι παραθυράκια· σκύφτει λοιπόν και βλέπει μέσα από κει ένα νεκρό, μα, καθώς φαίνονταν, πολύ μεγαλύτερο από συνηθισμένο άνθρωπο και που τίποτε άλλο δε φορούσε παρά ένα χρυσό δαχτυλίδι στο χέρι, που του το πήρε και βγήκε έξω. 

Όταν κατόπι μαζευτήκανε οι βοσκοί, όπως συνήθιζαν κάθε μήνα, να δώσουν αναφορά στο βασιλέα για τα κοπάδια του, ήρθε και κείνος με το δαχτυλίδι στο χέρι· καθώς λοιπόν κάθονταν με τους άλλους, έτυχε να στρέψη την πέτρα του δαχτυλιδιού από το μέσα μέρος κι αμέσως έγινε άφαντος στους άλλους, που βρίσκονταν εκεί κι άρχισαν να μιλούν γι' αυτόν σα να ήταν φευγάτος. Εκείνος παραξενεύτηκε και ψηλαφητά γύρισε πάλι το δαχτυλίδι προς το έξω μέρος, κι αμέσως έγινε φανερός. 

Κι αφού το παρατήρησε αυτό, ξαναδοκίμαζε το δαχτυλίδι, αν έχη πραγματικώς αυτή τη δύναμη, όταν το στρέφη από τη μέσα μεριά να χάνεται από τα μάτια των άλλων, και όταν προς τα έξω να παρουσιάζεται πάλι· αφού το βεβαιώθηκε ενήργησε να πάη κι αυτός με τους άλλους βοσκούς, που ήταν να δώσουν τους λογαριασμούς στο βασιλέα, και κει τα κατάφερε να τα ψήση με τη βασίλισσα κι αφού μαζί οι δυο των σκοτώνουν το βασιλιά, παίρνει, αυτός το θρόνο. 

Αν λοιπόν υπήρχαν δυο τέτοια δαχτυλίδια και φορούσε το ένα ο δίκαιος και το άλλο ο άδικος, κανείς δε θα βρίσκονταν, καθώς ήθελε φανή, με τόσο ατσαλένιο χαρακτήρα, που να διατηρηθή στη δικαιοσύνη και να έχη τη γενναιότητα να το κράτηση και να μη βάλη το χέρι του στα αγαθά των άλλων, ενώ θα είχε την εξουσία κι από την αγορά να παίρνη ό,τι ήθελε και μέσα στα ξένα σπίτια να μπαίνη και να έρχεται σε σχέσεις μ' οποίον ήθελε, και να σκοτώνη τον ένα και να γλυτώνη τον άλλο από τη φυλακή, κι όλα τα πάντα να κάνη σα θεός μέσα στους ανθρώπους. Και γενικά τίποτα διαφορετικό δε θα 'κανε από τον άλλο τον άδικο, αλλά κ' οι δυο τους τον ίδιο το δρόμο θα 'παιρναν. 

Τίποτα λοιπόν δε θα μπορούσε να αποδείξη καλύτερ' απ' αυτό το παράδειγμα, πως κανείς δεν είναι δίκαιος από ευχαρίστησή του, μα από ανάγκη, επειδή δεν είναι πράγμα αφ' εαυτού του καλό, κι που κανείς νομίζει πως είναι ικανός να αδική, αδικεί. Γιατί κάθε άνθρωπος πιστεύει, και πολύ δίκαια, καθώς θα πουν όσοι υποστηρίζουν αυτό το λόγο, πως πολύ περισσότερο τον ωφελεί η αδικία παρά η δικαιοσύνη· κι αν κανείς, που έπαιρνε τέτοια εξουσία, δε θα 'θελε ποτέ ν' αδικήση μηδέ να βάλη χέρι σε ξένο πράγμα, θα τον περνούσαν για τον πιο κακομοιριασμένο και ανόητο όλοι όσοι έχουν αίσθηση· το πολύ να τον επαινούν στα φανερά και να γελούν έτσι ο ένας τον άλλο, από φόβο μην πάθουν τίποτα κ' οι ίδιοι. 

Πλάτων. Πολιτεία. (Βιβλίο Β) 359d-360d

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/08/plato-republic-lydes-ring.html#ixzz2iDoiKxoj

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ

Δέκα συμμαθητές από το Γυμνάσιο ξαναβρέθηκαν μετά από 30 χρόνια και άρχισαν να κάνουν καθημερινή παρέαΜε διαφορετική οικονομική κατάσταση ο καθένας τους, αποφάσισαν να βρίσκονται στο καφενείο/ουζερί «Το Τηνιακό» όπου έπιναν τις μπυρίτσες τους και έκαναν καθημερινό λογαριασμό 100€.
Οι 10 φίλοι συμφώνησαν επίσης να πληρώνουν τον λογαριασμό με βάση την οικονομική κατάσταση του καθενός, γεγονός  που όλοι θεώρησαν δίκαιο. Έτσι πλήρωναν τον λογαριασμό ως κάτωθι (όπως περίπου πληρώνουμε τους φόρους μας):

Όνομα
Πληρώνει
Εργασία
Εισόδημα
1
Αρτέμιος

ταμείο ανεργίας
5.000€
2
Βασίλειος

ταμείο ανεργίας
5.000€
3
Γεώργιος

ταμείο ανεργίας
5.000€
4
Δημήτριος

ταμείο ανεργίας
5.000€
5
Ευστάθιος
1€
Part time ταμίας
10.000€
6
Ζαφείρης
2€
Τεχνικός Η/Υ
15.000€
7
Ηρόδοτος
8€
Δημόσιος υπάλληλος
25.000€
8
Θεοφάνης
12€
Δικηγόρος
40.000€
9
Ιγνάτιος
22€
Γιατρός
70.000€
10
Κωνσταντίνος
55€
Επιχειρηματίας
200.000€

ΣΥΝΟΛΟ
100€


Οι φίλοι μας, πλήρως ικανοποιημένοι με την συμφωνία, βρισκόταν καθημερινά για τις μπυρίτσες τους. Ο καφετζής, ο Δήμος, που απέκτησε ξαφνικά 10 νέους πελάτες, σαν επιχειρηματικό μυαλό που ήταν, και για να μην τους χάσει από πελάτες, τους λέει ένα Σαββατόβραδο: «Επειδή είσαστε οι καλύτεροι πελάτες μου, θα σας κάνω έκπτωση 20€ στον λογαριασμό σας! Έτσι από εδώ και στο εξής θα μου δίνετε 80€ για τις μπύρες σας αντί για 100€!».
Ξαφνικά οι 10 φίλοι μας απέκτησαν ένα πρόβλημα να λύσουν: τι ποσό θα πλήρωνε τώρα ο καθένας τους εάν συνέχιζαν να πληρώνουν τον λογαριασμό όπως πληρώνουμε τους φόρους μας; Πως θα μοίραζαν την μείωση των 20€ μεταξύ των;
Ο Αρτέμιος (1ος) είπε στους υπόλοιπους ότι λογικό θα ήταν οι τέσσερις πιο φτωχοί να συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτε, και οι υπόλοιποι έξι να μοιραστούν την έκπτωση ισόποσα μεταξύ των. Δηλαδή ο καθένας από τους έξι να πληρώνει 3,33€ λιγότερα. Εάν γινόταν αυτό, ο Ευστάθιος (5ος), και ο Ζαφείρης (6ος), πίνοντας δωρεάν μπύρες, θα κέρδιζαν και χρήματα καθημερινά! Αυτή η ιδέα απορρίφτηκε πάραυτα από τους υπόλοιπους!




Έτσι οι δέκα (10) φίλοι μας ζήτησαν την βοήθεια του Δήμου του καφετζή που τους πρότεινε την παρακάτω λύση:


Όνομα
Πλήρωνε
Πληρώνει
Διαφορά
% μείωσης
1
Αρτέμιος




2
Βασίλειος




3
Γεώργιος




4
Δημήτριος




5
Ευστάθιος
1€

1€
100%
6
Ζαφείρης
2€
1€
1€
50%
7
Ηρόδοτος
8€
5€
3€
38%
8
Θεοφάνης
12€
8€
4€
33%
9
Ιγνάτιος
22€
18€
4€
18%
10
Κωνσταντίνος
55€
48€
7€
13%

ΣΥΝΟΛΑ
100€
80€


Και οι 10 φίλοι μας είχαν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι. Οι 4 πιο φτωχοί εξακολουθούν να πίνουν τις μπυρίτσες τους δωρεάν. Ο 5ος της παρέας (Ευστάθιος) δεν πληρώνει πλέον τίποτε. Οι 5 που θα συνεχίζουν να πληρώνουν τον λογαριασμό, τώρα πληρώνουν λιγότερα.
Όμως, όταν βρέθηκαν έξω από το καφενείο, άρχισαν να συγκρίνουν πόσο λιγότερο πλήρωνε ο καθένας και έτσι άρχισαν οι γκρίνιες…
·           «Εγώ κέρδισα μόνο 1€ από την έκπτωση» είπε ο Ευστάθιος (5ος). «Αλλά ο Κωνσταντίνος κέρδισε 7€!»
·   «Σωστά» είπε ο Ζαφείρης (6ος). «Και εγώ κέρδισα 1€ αλλά είναι αδικία που ο Κωνσταντίνος κέρδισε 700% περισσότερα!»
·   «Αυτό είναι αλήθεια» είπε ο Ηρόδοτος (7ος). «Εγώ κέρδισα 3€ και αυτός 7€. Οι πιο πλούσιοι κερδίζουν τα πιο πολλά!» (Σ.Σ: ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΕΝΤΟΠΙΣΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ)
·   Ταυτόχρονα σχεδόν οι 4 πρώτοι (ΑρτέμιοςΒασίλειοςΓεώργιος και Δημήτριος) ούρλιαζαν: «ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ. Εμείς ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Το σύστημα εκμεταλλεύεται μονίμως τους φτωχούς!»
Οι εννιά φίλοι, όλοι δυσαρεστημένοι με τον Κωνσταντίνο που κέρδισε τα πιο πολλά, το περικύκλωσαν έξω από το καφενείο, τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο και τον άφησαν αναίσθητο στο πεζοδρόμιο της Λεωφ. Αλεξάνδρας…
Την επόμενη μέρα, την Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο δαρμένος της παρέας, ο Κωνσταντίνος, δεν εμφανίστηκε στο καφενείο. Οι υπόλοιποι εννιά έπιναν χαρούμενοι τις μπυρίτσες τους έχοντας ταυτόχρονα βγάλει και το άχτι τους με τον Κωνσταντίνο!

Η χαρά όμως τους κόπηκε απότομα όταν ήλθε η ώρα του λογαριασμού! Τότε ανακάλυψαν ότι τα χρήματα που είχαν όλοι μαζί πάνω τους ήταν μόλις 32€... Ούτε τον μισό λογαριασμό δεν μπορούσαν να πληρώσουν γιατί τους έλειπαν τα 48€ του Κωνσταντίνου
Ο καφετζής αγανακτισμένος γιατί έχασε τα λεφτά του, τους έκοψε την έκπτωση.
Οι φίλοι δεν ξαναβρέθηκαν γιατί οι 4 πρώτοι δεν είχαν λεφτά για μπυρίτσες και ο τελευταίος που έβαζε και τα περισσότερα δεν του άρεσε και πολύ το γεγονός ότι οι άλλοι έπιναν με τα λεφτά του και τον έδερναν κιόλας.
Λοιπόν, φίλοι ,συνεργάτες, συγγενείς ,συνάδελφοι, εργαζόμενοι ,άνεργοι, συμφοιτητές και δημοσιογράφοι: Έτσι ακριβώς δουλεύει και το σύστημα πληρωμής των φόρων.
Οι πιο πλούσιοι πληρώνουν τα πιο πολλά. Όταν όμως γίνεται μείωση φόρων, αυτοί που πλήρωναν τους υψηλότερους φόρους κερδίζουν τα πιο πολλά από την μείωση!
Εάν τους φορολογείς περισσότερο από τους άλλους και τους επιτίθεσαι επειδή έχουν την ευχέρεια που εσύ εκμεταλλεύεσαι, μπορεί να μην ξαναεμφανιστούν ποτέ στο «καφενείο».
Στη πραγματικότηταμπορεί να αρχίσουν να πίνουν μπύρες σε άλλα «καφενεία», εκτός της χώρας πιθανόν, όπου η ατμόσφαιρα είναι πολύ πιο φιλική και πιθανώς οι μπύρες να κοστίζουν λιγότερο!!!
Για όσους κατάλαβαν, δεν απαιτείται εξήγηση!
Για όσους ΔΕΝ κατάλαβαν, ΔΕΝ υπάρχει εξήγηση!

Υ.Σ. Αυτό το άρθρο, είναι παράφραση ενός ("Bar Stool Economics" ) που  έγραψε ο David Kamerschen, Ph.D., Professor of Economics, University of Georgia.

Έτσι γίνονται χρυσοί οι αιώνες........



Ελληνικό  Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ.  αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα  της Δημοκρατίας  της ...Ελλάδας μας.
   Αναφέρεται  εδώ η περίπτωση του πολίτη που  ήθελε να γίνει  βουλευτής.
 Ο νόμoς  απαιτούσε τα  εξής:
1)  Να είναι Έλλην πολίτης
2)  Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3)  Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος και
4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία  του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,  καθώς και η οικογενειακή του  περιουσία.
  Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν  λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.
 
 Αν  ο κύριος αυτός πρότεινε και  περνούσε νόμο ο οποίος  αποδεικνυόταν  οικονομικά  ζημιογόνος για την Αθήνα,
τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
  Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε  έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η  περιουσία του (μέχρι  και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το  εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ  ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
  Αν  ο νόμος που πρότεινε και πέρασε  ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την
Αθήνα η  ποινή ήταν :
AΥΘΗΜΕΡΟΝ  ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ  !!!

   5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ  --  ΧΡΥΣΟYΣ  ΑΙΩΝ 21ος μ.Χ.

Μάς αφορά όλους... ΜΥΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...


Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! "
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι ....
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες..
Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*.
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..!
όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!
είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!
ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!
είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.
Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ.
Εμείς είμαστε τα ποντικάκια..
Εμείς όμως είμαστε και οι κότες..
Εμείς και τα γουρούνια.
Εμείς και τα βόδια.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ.

Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.

Ένας άθεος Καθηγητής της Φιλοσοφίας συζητά με ένα φοιτητή του για τη σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στο Θεό.


Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στο Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
- Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
- Ναι.
- Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους.  Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
-           .
-           Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε, μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
-           Ναι.
-           Είναι καλός ο διάβολος;
-           Όχι.
-           Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
-           Ο. Θεός.
-           Σωστά. Πες μου, παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
-           Ναι.
-           Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα σωστά;
-           Ναι
-           Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
-           .
-           Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
-           Μάλιστα. Λοιπόν ποιος τα δημιούργησε;
-           .
-           Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις πέντε αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου, παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
-           Όχι, κύριε.
-           Έχεις ποτέ αγγίξει τον Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί τον Θεό, μυρίσει τον Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου τον Θεό;
-           Όχι, κύριε, φοβάμαι πως όχι.
-           Και παρ' όλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
-           Ναι.
-           Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
-           Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
-           Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
-           Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε «θερμότητα»;
-           Ναι.
-           Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε «κρύο»;
-           Ναι.
-           Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.
Στην αίθουσα επικρατεί σιγή.
-           Σκεφτείτε το σκοτάδι, Καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε «σκοτάδι»;
-           Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
-           Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε Καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε «σκοτάδι», έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
-           Πού θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
-           Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
-           Ελαττωματική! Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
-           Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως η σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτή την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά  η απουσία της. Τώρα πείτε μου, Καθηγητά, διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
-           Εάν αναφέρεσαι στη φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
-           Έχετε ποτέ παρακολουθήσει  με τα μάτια σας την εξέλιξη;
-           .
-           Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ τη διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δε σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε  επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
-           .
-           Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του Καθηγητή; Που να έχει ακούσει  ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του Καθηγητή; Κανένας, άρα, σύμφωνα με τους κανόνες του ελεγχόμενου και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη ισχυρίζεται  ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο το σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε  αυτά που διδάσκετε, κύριε;
-           Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
-           Αυτό είναι, κύριε. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω
ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν
να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ

 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα
σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα
τις επιθυμίες μου.
Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν
έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ.
  Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ
για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου
έλεγαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα
ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος
και πάντα στην κατάλληλη στιγμή.
Αυτό με έκανε να γαληνέψω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα
να στερούμε  τον ελεύθερο μου χρόνο και
κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Σήμερα κάνω  μόνο ότι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά,
ότι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά.
Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
 
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα
από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα.
Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και
οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.
Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό».
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΥΤΑΓΑΠΗ
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα
να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
 Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΑΠΛΟΤΗΤΑ
 
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω
να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου.
Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή
που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε
ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα
ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο.
Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιά μου
η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.
Σήμερα αυτό το λέω
ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
 
 
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι, δεν
πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις
και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε
με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.
Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια.
Σήμερα ξέρω ότι,
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.
 
 
 
 
 ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ
Written by Frauke Schorr, PhD

Ομιλία στα 70στά γενέθλια του..
 
Γεννήθηκε στις16 Απριλίου 1889 στο Walworth μια γειτονιά του Λονδίνου και πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977 στην Ελβετία.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

ΑΘΡΟΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ


Προβληματική η διαχείρισή τους με ευθύνη του Υπουργείου 
Αγροτικής Ανάπτυξης
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας των Ζώων ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων
 Αθήνας – Πειραιά (ΠΕΣΥΔΑΠ) διεξήγαγε στις εγκαταστάσεις του, ανοικτή εκδήλωση –
 στρογγυλό τραπέζι με θέμα: «Η διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Ο ρόλος της
 Αυτοδιοίκησης». Η εκδήλωση συγκέντρωσε την προσοχή των φορέων, που εμπλέκονται 
στο ζήτημα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων και για τον λόγο αυτό υπήρξε μεγάλη 
συμμετοχή από αιρετούς της Αυτοδιοίκησης, εκπρόσωπους φιλοζωικών σωματείων από 
16 Δήμους – μέλη, εθελοντικές ομάδες και επιστήμονες κτηνιάτρους. Την συζήτηση συντόνισε
 ο Αντιπρόεδρος του ΠΕΣΥΔΑΠ, Δημοσθένης Σταματάτος.
Κατά την διάρκεια της συζήτησης, διατυπώθηκε η ανάγκη συμμετοχικής κινητοποίησης της
 Αυτοδιοίκησης με εκπροσώπους του φιλοζωικού κινήματος, ώστε να αναγνωριστεί στην πράξη από
 το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ο ρόλος της Αυτοδιοίκησης, τα βάρη που 
αυτή αναλαμβάνει, αναπτύσσοντας δράσεις φροντίδας και περίθαλψης των αδέσποτων.
Για τον λόγο αυτό, αποφασίστηκαν ομόφωνα από τους παρευρισκόμενους οι ακόλουθες 
ενέργειες:
  1. Έκδοση σχετικού ψηφίσματος και σύνταξη επιστολής διαμαρτυρίας προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμω
  2. Συνάντηση μικτής αντιπροσωπείας της Αυτοδιοίκησης και εκπροσώπων φιλοζωικών
  3.  σωματείων με τον Αναπληρωτή Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Χαρακόπουλο
  4. Ενημέρωσητων αρμόδιων Εισαγγελέων για τα ζώα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών για την εξέλιξη αυτή
  5. Ενημέρωση των Βουλευτών
Ο Πρόεδρος του ΠΕΣΥΔΑΠ Γρηγόρης Γουρδομιχάλης χαιρέτισε την πρωτοβουλία,
τονίζοντας στην τοποθέτησή του ότι: «Αυτοδιοίκηση και Φιλοζωικά σωματεία – ενωμένοι – 
απευθύνουμε έκκληση στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Η κατάσταση
 είναι οριακή. Αν δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του – όπως ορίζονται στη νομοθεσία – 
το πρόβλημα θα είναι ανεξέλεγκτο».
Ως προς την θεματολογία της εκδήλωσης συζητήθηκαν:
  1. Απολογιστικά στοιχεία από το πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων ζώων που εφαρμόζει ο ΠΕΣΥΔΑΠ στους Δήμους – μέλη του
  2. Η γιγάντωση του προβλήματος της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων από την αθρόα εγκατάλειψη δεσποζόμενων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους, λόγω της οικονομικής κρίσης
  3. Οι σοβαρές και δυσανάλογες – ως προς την ευθύνη τους – ποινικές κυρώσεις των αιρετών της Αυτοδιοίκησης σχετικά με την διαχείριση των αδέσποτων ζώων
  4. Η λήψη μέτρων για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας λόγω της ανεξέλεγκτης διάδοσης των ζωοανθρωπονόσων καλα-αζάρ και λύσσας
  5. Η αδυναμία του κράτους να εκταμιεύσει τις αναλογούσες επιχορηγήσεις για τις δράσεις των φορέων της Αυτοδιοίκησης που διατηρούν κέντρα περίθαλψης αδέσποτων ζώων.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η ανάλυση των απολογιστικών στοιχείων από τα στελέχη του
 ΠΕΣΥΔΑΠ. Μόνο σε σχέση με το προηγούμενο έτος έχουν αυξηθεί για το 2013
 οι περισυλλογές κατά 23%, οι επανατοποθετήσεις κατά 20%, οι υιοθεσίες κατά 35%, οι
 στειρώσεις κατά 16% και οι εμβολιασμοί κατά 24%! Τα στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν μ
ε τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αύξηση των αδέσποτων ζώων στο αστικό περιβάλλον
των Δήμων – μελών, γεγονός που αποδίδεται στην εγκατάλειψη δεσποζόμενων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους λόγω της οικονομικής κρίσης.
Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του Συνδέσμου, οδηγώντας τον σε
 οικονομικό αδιέξοδο, καθώς δεν επιχορηγούνται δράσεις περίθαλψης για τα τρία τελευταία 
χρόνια από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που καταστρατηγεί με αυτόν τον 
τρόπο όσα ρητά περιγράφει ο νομοθέτης στους Ν. 3170/2003 και 4039/2012.
Η παρατεταμένη αδυναμία του Υπουργείου να αποδώσει – ως οφείλει – τους αναλογούντες 
πόρους, μεταφράζεται σε έλλειψη φαρμάκων, νοσηλευτικών αναλωσίμων και τροφίμων, καθώς και άρνηση περαιτέρω παροχής υπηρεσιών από τους κτηνιάτρους οι οποίοι είναι ανεξόφλητοι για χρόνια.
Αν δεν δοθεί άμεση λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα τότε δεν απειλείται μόνο να τιναχτεί στον 
αέρα ένας υγιής Αυτοδιοικητικός φορέας με μηδενικό δανεισμό και χρέος, αλλά – το κυριότερο
 – ελλοχεύει ο κίνδυνος της παύσης της φροντίδας και του κτηνιατρικού ελέγχου των αδέσποτων ζώων, σε μια συγκυρία όπου παρατηρείται έξαρση των ζωοανθρωπονόσων καλα-αζάρ και λύσσας.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

«Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»



"... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς 
να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή 
του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο 
νηπιαγωγείο.
 
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
Να μοιράζεσαι τα πάντα.
Να παίζεις τίμια.
Να μη χτυπάς τους άλλους.
Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
Να κοκκινίζεις.
Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, 
να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις 
και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι 
από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο 
δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα 
πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε 
σ' αυτό.
Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος 
μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη 
απ' όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας,
 η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα 
και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε μια απ' αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία
 ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας,
 στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, 
σταθερή.
Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι 
τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.
Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους...
 
...Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου μου 
την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η 
άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε
 σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί 
κάποια όψη της αλήθειας. Ακόμη περιέχει το "πιστεύω" ενός παραμυθά:
 
* Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
* Οτι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.
* Οτι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
* Οτι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
* Οτι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
* Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
 
Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου 
αφαιρέσουν την άδεια..."
 
Info:
Ο εκπληκτικός Robert Fulghum γεννήθηκε το 1937, και μεγάλωσε στο 
Waco του Texas. Στα νιάτα του εργάστηκε ως εκσκαφέας τάφρων (!!!),
 παιδί για εφημερίδες, καουμπόης σε ράντζο (βοσκός), μπάρμαν και τ
ραγουδιστής κάντρυ. Μετά από το κολλέγιο και μια σύντομη καριέρα 
στην IBM, επέστρεψε στα θρανία για να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό 
του στη θεολογία. Για 22 χρόνια υπηρέτησε ως πάστορας σε μια ενορία
 στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Κατά την ίδια περίοδο δίδαξε σχέδιο, 
ζωγραφική και φιλοσοφία στο Lakeside School στο Seattle. Ο Fulghum
 είναι επίσης καταξιωμένος ζωγράφος και γλύπτης. Τραγουδά και παίζει 
κιθάρα και τσέλο και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «The Rock Bottom Remainders»
 -μιας rock and roll μπάντας που αποτελείται από μουσικούς - συγγραφείς.
 Εχει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια. Μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του 
Seattle της Washington, και της Κρήτης.
 
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του με τίτλο: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε 
να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»
 
πηγη: Εκδόσεις: ΛΥΧΝΟΣ
 Angeliki T. Panagiotidou